एउटा अविस्मरणीय रात थियो । २८ वर्षमा मैले पहिलो पटक कोहि महिलालाई स्पर्श गरेको थिएँ ।

उनी मेरी जीवन संगिनी थिइनन् । तर उनी एक ‘सेक्स वर्कर’ हुन् भन्ने कुराले पनि मलाई कुनै फरक परेको थिएन ।

 

मेरा इच्छाहरु पुरा भइरहेका थिए । त्यसैले म खुशी थिएँ । एक हप्तासम्म म त्यहि सम्झनालेनै रोमाञ्चित भइरहेँ ।

 

म एउटा अलग दुनियाँमा छु, यस्तो मलाई लागिरहेको थियो ।  यस्तो नहोस पनि किन ? मेरो अझैसम्म विवाह भएको थिएन ।

 

गुजरात शहर जहाँ म बस्छु त्यहाँ पुरुषको तुलनामा महिला कम छन् ।  यहि कारण म जस्ता तमाम युवाको विवाहमा कठिनाइ भइरहेको थियो ।

 

मेरो बुबा आमाले धेरैका धेरै थरी भनाई सुन्नु परिरहेको थियो । जस्तैकी ‘यदि तिमीहरुको छोरा सरकारी काम गर्थ्यो भने कुरा अर्कै हुन्थ्यो’, तर निजि कम्पनीको रोजगारीको के भरोसा ? अनि तिमीहरुसँग धेरै जमिन पनि त छैन’ यस्तै यस्तै ।  त्यतिबेला मेरो तलब ८ हजार रुपैयाँ थियो ।

 

म घरको सबैभन्दा जेठो छोरा थिएँ तर मेरो विवाह कहिँ पनि जुरिरहेको थिएन ।  मलाई लाग्थ्यो, यदि विवाह भयो भने समाजमा इज्जत पाइन्छ ।

 

तर मलाई त्यतिबेला अचम्म लाग्यो जब मेरो साथी निरजको विवाह भयो जसको कमाइ मेरो भन्दा कम थियो । सायद उनको बुबा २० एकड जमिनका मालिक थिए । त्यसैले उनको विवाह सम्भव भयो होला ।

 

हामी चारजना साथी थियौँ र अक्सर पिउनका लागि हामी नजिकैको शहरमा जान्थ्यौँ । सायद मेरा साथीहरुलाई म दुखी छु भन्ने लाग्यो होला त्यो दिन ।

 

ग्लासमा बियर हाल्दै उनले भने, ‘किन यति दुखि हुन्छौ ? हिँड मसँग ! यदि विवाह गरिस भनेपनि तँलाई त्यति मजा आउँदैन होला । हेर दुनिया कति रंगिन छ, त्यसको मजा लिन सि, हिँड मसँग’ ।

 

उनले धेरै जिद्धि गरेपछि हामी एउटा होटलमा गयौँ ।  मैले धेरै ब्लु फिल्म हेरेको थिएँ तर वास्तविक जीवनमा म कुनै महिलासँग पहिलो पल्ट साथमा थिएँ ।  त्यसपछि त के चाहियो, होटल जाने मेरो बानीनै भयो । पाँच वर्षसम्म यो क्रम चलिरह्यो ।

 

आत्मसन्तुष्टिका लागि यो सजिलो तरिका थियो ।  तर एक दिन मेरो यो कर्तुत घर परिवारमा थाहा भयो । मेरो बुबाले यसको बारेमा थाहा पाए । उनको रिस निकै उचाइमा थियो ।

 

म माथि हात उठाउन त सकेनन् तर चिच्याएर आफ्नो रिस शान्त पार्दै थिए ।  ‘‘तँलाई लाज लाग्दैन यस्तो गर्न ? आफ्नो आमा र दिदीको बारेमा त एकपटक सोच्नुपर्छ उनीहरुले समाजमा के मुख देखाउँछन् ?’  आमा र दिदी अर्कोतर्फ रोइरहेका थिए । दिदीको घरतिर पनि यो कुरा फैलिसकेको थियो ।

 

मैले साथीहरुले मलाई रक्सि पिलाएर होटलमा लगेको र नशामा भएकाले के भयो थाहा नभएको भनी सफाइ दिएँ र गल्ती गरेको भन्दै माफी मागेँ ।

 

‘यतिका वर्ष सम्म एउटै गल्ती किन दोहोर्याइस त ?’ बुबाको अर्को प्रश्नको मसँग कुनै जवाफ थिएन ।  दिदी र भिनाजुले अर्को तर्फ आफ्नै सुरमा गाली गरिहेका थिए ।

 

सबैको कुरा सुन्दा मैले ठूलै गल्ती गरेको जस्तो मानौँ मैले कसैको हत्या नै गरेको जस्तो भइरहेको थियो ।  तीनदिनसम्म बुबा मसँग बोल्नुभएन । तेस्रो दिन सिधै भन्नुभयो, ‘ तेरो लागि एकजना विधवाको प्रस्ताव आएको छ ।

 

उनको पाँच वर्षको छोरा छ तर केटी राम्रो परिवारकी हो’ ।  ‘केटीको बुबालाई तेरो हरकत थाहा छ तर विवाहका लागि ऊ राजी छ । छोरा तेरो उमेर बढिरहेको छ । ३१ वर्षको भइस यो प्रस्ताव मानिदे ।’  ‘अब त तँ राम्रो कमाउँछस्, गृहस्थी बसा हामी पनि खुशी हुन्छौँ’ बुबाले भन्नुभयो ।

 

तर मलाई त कोहि अरुनै मन परिसकेको थियो । मैले मन पराएकी केटी त्यहि होटलमा काम गर्थिन जहाँ म ‘सेक्स वर्कर’ महिला भेट्न जान्थेँ ।  उनी हाउस किपिङको काम गर्थिन् । पैसा कम कमाउँथिन तर उनको एउटा कुरा निकै राम्रो थियो ।

 

जब उनी मुस्कुराउँथिन उनी निकै राम्री देखिन्थिन ।  तर उनलाई पनि म सेक्स वर्करसँग गएको मन पर्दैनथियो । त्यसैले उनले मेरो विवाह प्रस्ताव अस्विकार गरिन् । उनले अरुसँगै विवाह गरिन् ।

 

म निकै विचलित भएँ । मलाई अधुरो महसुस हुन थाल्यो । यो अधुरोपन कसैको साथको थियो जसले मेरो भावना बुझोस र जीवनभर मेरो साथ होस । विवाहित जीवनको कमी अब मलाई महशुस हुन थाल्यो ।

 

परिवारलाई पनि समाजमा घुलमिल हुन गार्हो भइरहेको थियो । मैले घर छोडेँ ।  तर दुई हप्तापछिनै आमा बुवाले आमा बुवाले बोलाउनुभयो म फर्किएँ ।

 

तर विवाहबारे सबैको प्रश्न ज्युँका त्युँ थियो । परिवार मेरो व्यहोरा देखेर हैरान थियो ।  समाज पनि त्यस्तै, यसलाई त्यस्तै विषयमा धेरै चासो हुन्छ जसले उनीहरुलाई मजा दिन्छ र अरुलाई दुख ।

 

यो पटक मैले सँधैका लागि घर छोड्ने निर्णय गरेँ ।  शहर नयाँ, मान्छेहरु नयाँ तर मेरो बानी पुरानै । म कहिले छिमेकमा बस्ने महिला त कहिले नजिकैको शहरमा गएर मन भुलाउन थालेँ ।

 

कयौँ पटक त मेरो बोस पनि मसँगै जान्थे । उनलाई म माथि पुरा भरोसा थियो ।  आज म ३९ वर्षको भइसकेँ तर एक्लो महसुस गर्दिन ।

 

विवाहको जुन सपना सजाएको थिएँ त्यो श्रीमतीको साथ न सहि तर अरु महिलासँग पुरा भइसकेको छ । सब चल्छ, जीन्दगी हो । अब त परिवारले पनि योबारेमा सम्झौता गरिसकेको छ ।

 

मेरो सानो भाइले एक आदिवासी महिलासँग प्रेम विवाह गरेका छन् ।  म अब स्वतन्त्र पंक्षी हुँ ।  विवाहको सपना छोडिसकेँ किनकी यहि लाइफ स्टाइलमा मेरो रस बसिसक्यो ।  अहिले मेरो महिनाको पारिश्रमिक ४० हजार रुपैयाँ छ ।

 

त्यो बाहेक केहि अन्तबाट पनि कमाइ हुन्छ ।  अब जीवनमा केहि कुराको कमी छैन । त्यसैले ग्लानी पनि छैन ।

 

थाहा छैन विवाह भएको भए जीन्दगी कस्तो हुन्थ्यो । तर आज समाजको व्यंग्य वा भनाईहरुबाट कोसौँ टाढा छु म । मेरो स्वतन्त्र जीन्दगी धेरै सुन्दर छ ।

 

(यो कहानी बिबीसी हिन्दीको ‘हिज च्वाइस’ सिरिजको १२ कहानीमध्ये एक हो, जसमा सबै पुरुषको सत्य कहानी समेटिएको छ । यस सिरिजको माध्यमबाट समाजका फरक पुरुषको मन–मस्तिष्कसम्म पग्ने प्रयास गरिएको छ ।

 

लेखकले आफ्नो परिचय गोप्य राख्ने अनुमति छन् र कहानी उनकै शब्दमा राखिएको छ)